วันอาทิตย์ ธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา

อิอิ วันนี้โชคดีที่มีเอกสารเตรียมการสอนไว้ตุนล่วงหน้าหนึ่งอาทิตย์ไม่อย่างนั้นตายๆ แน่ๆ เพราะว่าหลับคาคอมไปตอนไหนด็ไม่รู้
รู้ตัวอีกทีก็ปาเข้าไป 7 โมงเช้า ตายละ หว่าจะสอนอะไรเนี้ย งวงเงียงๆๆ ไปอาบน้ะ แล้วก็รีบไปปั่นงานตอนที่คณะอีกว่า 20 นาที
วันนี้ก็เลยสอนมากไปนิด ทำให้นักเรียนในชั้นพากันงงๆๆ ไปตามๆๆ กัน อิอิ

 

หลังจาก มึนก้บอาการไข้ๆๆ งง เลย ทำงานให้ลืมไข้ซะ ปาเข้าไปสองทุ่มๆๆ กว่าๆๆ กว่าจะลงโปรแกรมห้องคอมพิวเตอร์หมด

มือจาวา รับจ้าง -0-0-

ตองเรียกว่ามีงานเยอะ ไปหมด เลยไม่รู้จะจัดระเบียบก่อนหลังดีช่วงนี้ โอ้แม่เจ้าจะเช้าแล้วหรือเนี้ย มองดูนาฬิการ ก็ปาเข้าไปตีสี่แล้ว
เผลอไปเล่นแป็บ สองชั่งโมง กำหนดการเลื่อนหมดเลย เฮอะๆ พรุ่งนี้ต้องไปเป็นอาจารย์กับ เจ้าหน้าที่กันต่อไป … บ่นเซ็งกับชีวิตเสร็จละ

พรุ่งนี้ ต้องไปลุงงาน ทำเครื่อง คอมพิวเตอร์ใหม่ ไว้เป็นmaster เตรียมการสอน java (เฮอะๆๆ เหนื่อยมาก เตรียมการสอน java) พึ่งเคยเตรียม 6 ชั่วโมง เพื่อสอนแค่สองชั่วโมง
ไปนอนก่อนดีกว่าครับ เดี่ยวพร่งนี้จะไม่มีแรงไปทำงาน YY

 

 

วันมันส์ ๆกับการบริจาคเลือด

หลังจากที่กลัวเข็ม กับการบริจาคเลือดมานาน ก็เลยไม่มีครั้งแรกกับการบริจาคเลือด กับเค้าซะที
วันนี้ เวลา ประมาณ บ่ายหนึ่งแก่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ ดังกริ๊งๆๆ ขึ้น ในห้องภาควิชา เสียงพี่นกคุยโทรศัพท์
จับประเด็นได้ ประมาณว่า พี่ที่ทำงานด้วยกันโดนแทง นอนอยู่รพ สวรรค์ประชารักษ์ เลือดไม่พอ ให้ไปบริจาค

พอพี่นกคุยโทรศัพท์เสร็จ วางหู และ หันมาถาม ทันที "อาจารย์โอห์มไปบริจาคเลือดไหม"
ตอนนั้น ต้องยอมรับ เลยครับ ว่าคำตอบแรกที่วิ่งเข้ามาในหัว "โอ ไม่นะพี่นก กลัวเข็ม"
สัญชาติญาณความกลัวเข็ม ถามพี่เค้ากลับไปทันที่ กลุ๊ป อะไรครับ เพื่อจะหลบหนี้เข็มๆๆ ได้ YY
แต่ แป๊ว ๆ "กลุ๊มอะไรก็บริจาคได้" แต่ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจเอาวะ ไปลองดู
(เกรดก็ต้องส่งวันนี้ แต่ยังไม่ทำไม่เสร็จ อืม.. เกรดส่งช้าก็แค่โดนบ่น ชีวิตคนถ้าขาดเลือด เฮฮะๆๆ…)

ระหว่างอยู่บนรถ ได้คำแนะนำจากท่านอาจารย์เอ เฮอะๆๆ พี่แก บริจาคจนเป็น ญ แกร่งไปแล้ว เห็นว่า ได้เข็ม
สภากาชาติ ได้ บวกกับ เสรี หนุ่มผู้เคยบริจาคเลือดมาแล้ว ช่วยกันเราประสบการณ์การบริจาคเลือดให้ฟัง
ว่ามันเจ็บ แค่ไหน เจ็บอย่างไร เฮฮะๆๆ 6  – – พี่จะทำให้ผมกลัว หรือเบาใจเนี้ย

ตัดบทเมื่อมาถึงโรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ ด้วยความที่ไม่เคย ทำให้ทำตัวเก๋ ๆ กัง ๆ แปลก
โอ้ ไม่น่าเชื่อ ว่าการบริจาคเลือดวันนี้คนจะเยอะ จนน่าประหลาดใจครับ ถึงกับมีการจัดคิวนั่งรอบริจาคเลยน่ะครับ
นั่งได้ซะพัก (ยังร่าเริงอยู่ ฮา ๆ ตามประสาไปเรือย ) เห็นพี่ๆ บอกว่า เจาะเลือดที่นิ้วมันเจ็บ กว่าเจอะที่แขน
หลังจากที่ได้ลองไปแล้ว ก็ เจ็บดี แต่ เฮอะๆๆ ที่แขนเจ็บกว่า พอได้คิวจะบริจาค ดันเรื่องมาก อิอิ ขอเจอะแขนซ้ายนะครับ
เพราะว่า แขนขวา ต้องเอาไว้ทำงาน เฮอะ (ห่วงเกรด เดี่ยวจะไป จับเมาส์ ตัดเกรดไม่ได้ อิอิ) โดนพยาบาลบ่นไปพักหนึ่ง
"ดูดิ เตียงว่างเลย " แต่ก็ยอมให้รอเตียงที่หันเจาะแขนซ้ายน่ะครับ

อ่ะได้คิวแล้ว อ่ะขึ้นเตียง ตอนเจาะ ก็เจ็บๆๆ นะครับ แต่ เจาะไปแล้วก็ชาๆๆ แปล๊บๆๆ ไปเรื่อย แต่ ได้ประมาณ เกือบ 10 นาทีมั้งครับ
เฮฮะๆๆ หัวมันก็มึนๆๆ เวียนๆๆ ไม่เห็นหน้าตัวเอง แต่ เค้าบอกว่า หน้าซีด เหลืองไปเลย แว่วเสียงพยาบาล ถาม พยาบาลคนที่อยู่ข้างๆ ว่า
ดูดิเป็นลม หรือเปล่า เค้าถามก็เลยมึนๆ พยักหน้า ไปเฉยเลย กลับจะอาการหนัก พี่ เฮยไม่ช่าย น่าจะเป็นป้าพยาบาลก็มาเอา หมอนออกแล้วก็เอา
น้าแดงหวานให้ทานๆๆ เฮฮะๆ หลังจากทาน ไม่น่าเชื่อ ๆๆ มันดีขึ้น แต่ก็ยังไม่สู่สภาพปกติ สรุป ว่า พยาบาลเอาแค่นี้ก่อน
คนไปหน้าเลือง ๆ กับประวัติการบริจาคครั้งแรก ละมั้งครับ ไม่รู้ว่าได้ ไปกี่ cc นอนอยู่บนเตียงได้ ซัก 5 นาที ด้วยความที่กลัวว่าเตียงเค้าจะไม่ว่าง
รอรับบริจาคคนอีกหลายคน ก็เลยตัดสินใจ ลากสังขารที่มึนๆ งง ๆๆ วิงเวียนๆ ลอยๆ เฮฮะๆๆ อธิบายไม่ถูก ออกไปนอนรอ ข้างนอก ห้องเจอะเลือด
อีกกว่า 10 นาที ถึงจะหาย

เฮฮะๆๆ ประสบการณ์ที่ไม่เคยกล้าเอาชนะ เข็มเจาะเลือด มาตั้งนานวันนี้ก็ได้พิชิตลงได้ แม้ว่าจะไม่เหลือฟอร์มเลยก็ตาม 55
แต่ก็ดีใจน่ะครับที่ ได้ให้ เลือด ครับ แต่ขอบอกตามตรงครับ ว่าเจ็บๆๆ นะคัรบ แต่เราทนได้ เจํบกว่ามดกัดนิดเดียวครับ พอทน
เลือดหาย แต่ใจกับพองๆๆ สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้ามีโอกาส และร่างกายพร้อมกว่านี้จะไปลองอีกครั้งน่ะครับ
หวังไว้ว่าคราวหน้าจะไม่ กลายเป็นลมไปซะก่อน